miércoles, 26 de noviembre de 2008

Luciernagas en el camino.

Ando por la vida de aqui para alla, perdiendome de vez en cuando, en busca de saber lo suficiente para no preguntarme mas cosas.
Encuentro valles, camino por sus vaguadas. Descubro rios y bifurcaciones.
Tal vez cantos de sirena, que de vez en cuando me perturban los sentidos.
Y pierdo el tiempo, que no es perdido, si no mas bien otra leccion en esta asignatura de estar Vivo, con esencias que, por ansias de saberse magicas, no alcanzan mas alla que el aura de un trilero.
Tatuajes de por vida, como testimonio de cualquiera que sea mi meta.
Aprender no es malo.

viernes, 7 de noviembre de 2008

Gajos de vacio

Un susurro nunca es suficiente si te piden amor a gritos.
Nadie se merece estos gajos de vacio, que ahora empeño por raticos de felicidad.
No puedo mas que pedir disculpas.
Y apechugar con la culpa de regalarte promesas, con la intencion de hacerte sentir importante.

Me retiro.

Seguire buscando en los recobecos de mi habitacion, por ahogar mi susurro...

Pues gritare para entonces.

lunes, 6 de octubre de 2008

Sobre la seduccion

Ciento y mil echos constatan que la formula de usar escuetas palabras, de forma adecuada al momento, son irreprochables.

jueves, 25 de septiembre de 2008

Lilac Wine

Vino de lilas
Me perdí en una noche fría y húmeda
me rendí ante esa luz neblinosa
fui hipnotizado por un placer extraño
debajo de un lilo
Destilé vino del lilo
Puse mi corazón en su receta
Me hace ver lo que quiero ver
y ser lo que quiero ser
Cuando pienso más de lo que quiero pensar
hago cosas que nunca debería hacer
Bebo mucho más de lo que debería beber
porque me devuelve a tí…
El vino de lilas es dulce y embriagador
como mi amor
Vino de lilas, me siento inestable, como mi amor
Escúchame…No puedo ver con claridad
¿Acaso no está él acercándose a mí?
El vino de lilas es dulce y embriagador,
¿dónde está mi amor?
Vino de lilas, me siento inestable,
¿dónde está mi amor?
Escúchame, ¿por qué es todo tan confuso?
¿Acaso es él, o es que me estoy volviendo loco, cariño?
Vino de lilas…
Siento que no estoy listo para mi amor…

(Lilac Wine-Nina Simone)

lunes, 15 de septiembre de 2008

La espectativa

Llueve a cantaros.
Hoy no es dia de salir, asi ke me toca reflexionar andares, a falta de goteras aparentes para pasar el rato.
Cosas de la edad.
Y admiro el resultado de la Humeda, que de ciento y mil gotas colma mis momentillos de meditacion junto a la ventana.
Un cuadro de optimismo, en una habitacion de olvidados sin remite.
Y cuando un manojo de nubes me lo permite, abro el paso, con mono de renovar mis pulmones de viento fresco.
Sonrio y respiro;
respiro...
Y los peluches aplauden.

lunes, 25 de agosto de 2008

Tontunas mias

Pienso que algun dia sere un Señor Mayor. Pero no un Viejo, que eso es feo.
Tampoco un señor anciano...que eso suena a Arqueología.
Señor Mayor es lo mas adecuado.
Mi cabello, que desconoce lo que es un mosqueton, me habra dejado en herencia unas entradas amargantes, a mi entender actual.

Un yayo de aspecto sereno y con el ego bien domado, a base de madurez y cafes con leche.
Con pesares melancolicos, que son mi ser, y de ello me jacto.
A veces por motivos justificados y otras veces por cuajadas mentales.

De andares altivos, y en buena compañia. Que no sera compañia de muchos, si no los justos. Y agarrado del brazo de mi compañera, que me aguantará a ratos sí y a ratos no.

Para entonces ya vivire de dibujar sueñitos, cuentitos infantiles en una cala retirada. Y despues de haber pasado penurias en la profesion, pero con orgullo de hacer lo que me atañe, esos dibujillos tocaran las manos de los que, para entonces, veran monstruos en los armarios y tesoros bajo la cama.
Sonreire tranquilo. Con un futuro escueto en tiempo, pero amplio en sensaciones. Sensaciones tranquilas del que ya tendra lo que buscó en su dia.

Y pensare en qué pensaba hoy, en los sufrires vanos del que no sabe qué.
Y en las alegrias caducas de un soñador, que buscava la marmita de pociones, para vivir la vida.

Pero mis arruguillas seran sabias, para entonces. Curtidas y alagueñas, acompañarán la sonrisa del victorioso Yo, dedicado a su presente.

Pensar en lo que pienso ahora, es pensar que pienso tonterias.
Tontunas mias, para andar los pasos, que preceden a ese anciano de vida alegre, y añejo caminar.

sábado, 23 de agosto de 2008

É ISSO AI

ESTA CANCION, DE SENCILLA, ES DE LO MAS BONITO CON LO QUE ME HE TOPADO :)
É isso aí
Esto es así
Como a gente achou que ia ser
Como la gente creyó que iba a ser
A vida tão simples é boa
La vida simple es buena
Quase sempre
Casi siempre
É isso aí
Esto es así
Os passos vão pelas ruas
Los pasos van por las calles
Ninguém reparou na lua
Nadie reparó en la luna
A vida sempre continua
La vida siempre continúa
Eu não sei parar de te olhar
Yo no sé parar de mirarte
Eu não sei parar de te olhar
Yo no sé parar de mirarte
Não vou parar de te olhar
No voy a parar de mirar
Eu não me canso de olhar
Yo no me canso de mirar
Não sei parar
No se parar
De te olhar
De mirarte
É isso aí
Esto es así
Há quem acredite em milagres
Hay quien cree en milagros
Há quem cometa maldades
Hay quien comete maldades
Há quem não saiba dizer a verdade
Hay quien no sabe decir la verdad
É isso aí
Esto es así
Um vendedor de flores
Un vendedor de flores
Ensinar seus filhos a escolher seus amores
Enseña a sus hijos a escoger sus amores
Eu não sei parar de te olhar
Yo no sé parar de mirarte
Eu não sei parar de te olhar
Yo no sé parar de mirarte
Não vou parar de te olhar
No voy a parar de mirar
Eu não me canso de olhar
Yo no me canso de mirar
Não vou parar de te olhar
No voy a parar de mirarte
(Ana Carolina y Seu Jorge)

miércoles, 18 de junio de 2008

Filosofia iberica

Ahora mas ke kiero mirar y respirar al aire ke pasa por mi verita y a las montañas ke juegan con el sol.
k'estoy harto de filosofias profundas y de profundas miradas.
No kiero malos rencores, ya lo dicen Los Delincuentes, solo kiero viví y comé jamón!!!
Mas ná ke pasar ratillos, juntito alas pulgas de mi alrrededor, ya lo dice El Tinieblas, pues son buenas compañeras en los peores momentos.
Mas ke kerer a los ke me kieren, y kerer más a los ke ni me conocen.
Ser feliz por efecto de parir buen royo.
Y es ke mas ná, me hace feliz, ke ser feliz, por ke me viene en gana!ÓLE!!!

sábado, 24 de mayo de 2008

Insensato

Y es que soy un insensato de narices.
Caigo y recaigo...
Un yonkie voluntario.

Y bueno! un estilo de vida quizas.
Me adapto? pues no lo creo, el molde tiene ya su tiempo, la verdad.
Vivo y sobrevivo, en un circulo vicioso.
Una insensatez madurada a base de entender, que y quien soy.
A base de entender lo que quiero.
Siempre.

domingo, 18 de mayo de 2008

Emociones

Bueno, la vida nos da lecciones desde ke nacemos, incluso antes. Y todas esas sensaciones van curtiendo nuestra persona. Como reaccionar ante la vida, en funcion a experiencias pasadas. La enseñanza constante de buenos y malos momentos que kedaran en nuestra memoria para siempre, y que surgen a flote justo a tiempo, para hacernos reir, llorar, enfadarnos, recapacitar. Constantemente almacenamos experiencias y las dejamos en stock, por lo que pueda pasar. Tenemos memoria y sentimientos, consciencia de que Somos y Existimos, ahi es nada.

Asi que, mejor que pensar, como de lleno o vacio esta el vaso, prefiero dar gracias a que ese vaso exista.

martes, 29 de abril de 2008

Mientras llovía

Tuve la ocasion de perderme, y me perdi en ti.
En sonrisas de almidon y abrazos de caracola.
Ingenuos roces de quinceañero, que daban alas a mis sueños.
Y quisiste perderte en mi, y te perdiste en el camino.
En el "que será" de un futuro incierto.
Y nos perdimos tanto, que de querer vernos, no nos vimos a nosotros mismos.
Me perdi en tus fotos y mis miedos locos.
Te perdiste tu, en el anhelo, de algo que ya tenias.
Y perdimos nuestros sueños, en el empeño de conseguirlos.
Sueños, roces y caminos, en un laberinto de vidas huecas.

Hoy respiro el crepitar de mi entusiasmo, y a poco de ser feliz, añoro el tiempo que nos dio la lluvia.

domingo, 27 de abril de 2008

Desayuno de lagrimas

Preparo un desayuno en lagrimas con un cafe que amarga por mas que lo endulce...
No me he levantado.
Todavia.

Quedan lagrimas en mi taza y las saboreo con gusto.
Sólo, junto a la ventana, observo otra mañana más.
Y hago de mi vida un letargo de corazones rotos
entre tostadas y platos sucios.

Mañana...
Quizas mañana encuentre la calidez ke ansío,
en un cafe, ahora frío.

martes, 22 de abril de 2008

Sobre el amor

-¿Vale mas el cariño de quien no recordaras,
que el recuerdo de quien ya no te recuerda?-

domingo, 13 de abril de 2008

En ti

LLegue aqui, animada por el Llanto.

Ya tienes cierta edad, y hasta hoy, nunca te planteaste de un modo tan intenso, mirarme a los ojos. No me sienta bien tu mirada.
Me apena.
Pero sois menguantes por naturaleza. Vuestra mejor forma de ver la vida es pensar que mas adelante habra una recompensa. El cielo?
El universo entero, quizas.
Que mas da.
No me encuentro en disposicion de ofrecerte una respuesta. Seria demasiado facil. Facil, para obtener un movimiento facil. Facil para tu reflejo, que te pregunta desde hace poco.

Cuantos enigmas te esperan...

Y ahora me encuentro aqui, bien acojida, por tus orines, tus heces, tus pensamientos corrompidos que, como un virus, se apoderan de ti.

Poco a poco.

Has caido en el colchon de la debilidad. En el caserio de la tristeza. Reptas por tu jaula de hospitalidad baldía, y mueres en ti.

Poco a poco.

Pero hoy te ofrezco la excepcion. Cojela.
Te ofrezco el Jaque. Por que ya no kiero existir mas, pero vivo.
Por ello, me permito el consejo de mi exilio.
Mi mayor condena es tu mayor bendicion.

Y ahora llaman...
Esto es una despedida. No sientas pena de mi, que soy castigo. No lamentes tu sentencia, que en ella existo.

Soy Soledad. Y mi universo soy yo. Por que contigo, mi vida no tiene sentido.

miércoles, 9 de abril de 2008

Orgullo

Y quien te pide coherencia?
Quien te pide nada?
No debes ni "mijita", o eso dices.
Y te consuelas con tus sueños vacios.
Llenos de confeti y sonrisas huecas.
De esas que desaparecen cuando nadie mira.
En que piensas?!
Probablemente en tu futuro.
El de los demas, es lo de menos.
Que mas da, pobres infelices.
Y te olvidas de todo, aunque ya no tengas nada.
Asi eres, y asi te quedas.
Mucho orgullo corre por tus venas.
Y dices querer a quien te sirve,
y te sirves de ellos para sentirte querid@.
Pero no claudica tu egoismo.
Y mas remiendos...
pero es el mismo vestido,
es aquel vestido viejo.

sábado, 22 de marzo de 2008

Déjá vu

De vegades fem castells de sorra,
bonics y ben fets,
amb finestretas y grans portes,
amb soldadets curiosos que curen pels caminants.

I avanç, asegut aqui amb les ones,
avanç, escoltant aigues de plor...

Vem despatxar els curiosos, vida,
vem fer fora l'escalfor,
vem fer tancar les finestres,
vem ensorrar-nos, meu amor.

Ja no conec, lloc ni maca,
que m'esbaixi el teu record,
ja no hi ha castell de sorra
que no em recordi a tots dos.

I ara, que emefímer, vida,
ara, que soc content, meu amor
em deixo acaronar a ponent...


Per que ja no soc passat pansit,
per que ja no visc futurs incerts,
ara torno a ser castell de sorra
que es deixa emportar pel vent.

martes, 11 de marzo de 2008

Changes

El Tiempo te hace sofisticado, te depura.

-Boris Izaguirre-

lunes, 11 de febrero de 2008

Bendita mala suerte

Yo, señalado por la vida, lucho cada dia responsable de mis actos por demostrar que me siento orgulloso de ser quien soy.
Que mi identidad, mi personalidad y mis señas hagan de mi alguien igual a ti,ni más ni menos, para que asi no me temas ni me envidies,para que asi, Destino, no me señales con furia ni maldigas mi existencia.
Hoy bendigo la mala suerte de que me has dotado;ahora se quien soy, se que direccion escojer y no cedere a la desdicha que, acompañandome, me hace sabio y fuerte.
Bendita mala suerte que me ha echo entender que el gato negro en que me has convertido da sentido a mi vida.

jueves, 24 de enero de 2008

La esperanza, en mis bolsillos.

Me encuentro en estado de gracia
me envuelvo en esperanzas chiquitas
y me abducen sonrisas inesperadas.

Y me va bien.
Y me siento liviano, de a ratos.
Y cuido de ti.
Lloro el presente...
y descuido el pasado.

Me arreglo con lo que tengo
y lo que tengo no es poco.
Lo que tengo ahora es Todo
y con eso me conformo.

Supongo...

jueves, 10 de enero de 2008

Reclamo de Ego

No te compliques la vida hombre, mira al frente.
No desperdicies lagrimas, ni malgastes tus moquillos.
Porbrecillo infeliz.
Hoy es tu dia chiquillo, no seas gandul.
Y es que no le caes nada bien a tu almohada,
que te tiene ya muy visto.
Ahora lavate esa cara...
Lo ves? Te ves?
No te vayas del espejo que tu vida te reclama.
Ahi andas, tus ojillos, tus orejas, esta todo!
Y sí... Eres Tu.
Asi que armate de valor,
limpiate bien esas gafas,
y mira al frente, hombrecillo!

martes, 1 de enero de 2008

Efímera Ficción

Ya estamos plantados en un nuevo año. Empieza de nuevo este cuento de tiempo ficticio con ilusiones verdaderas. Ilusiones; muchas cercenadas tiempo atras, por el puñetero paso de la vida y que ahora ven, en este nuevo plazo de ficcion, renovar sus esperanzas.
Somos asi, supongo. Sonreir es siempre nuestro anhelo, y de sonrisas nos nutrimos. Y acudimos anualmente a nuestro banco de tiempo a pedir un nuevo plazo. Un añito mas Banquero!
Ahora preparemonos para seguir la hoja de ruta que nos depara el destino. Izquierda o derecha? arriba o abajo?
Y continuar...
Para cuando ya todos cubramos la cima de nuestra vida, echemos la vista atras, cubiertitos de arrugas, curtidos de sonrisas y lagrimas, y podamos dedicar nuestro ultimo suspiro, a todos aquellos que nos alegraron la vida alguna vez, con la ilusion del primer dia.
Que paseis un feliz año.